ในระหว่างที่กำลังศึกษาระดับปริญญาศิลปบัณฑิต (ภาพพิมพ์) พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าสิริภาจุฑาภรณ์ ได้ไปศึกษาศิลปะล้านนาตามวัดต่างๆ ในพื้นที่ภาคเหนือ เพื่อใช้เป็นข้อมูลประกอบการศึกษาศิลปนิพนธ์ ปีการศึกษา ๒๕๔๘ อันเป็นปีสุดท้ายของการศึกษาในคณะจิตรกรรม ประติมากรรมและภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร และมีโอกาสได้มาศึกษายังบ่อน้ำทิพย์ ณ วัดธาราทิพย์ชัยประดิษฐ์ บ้านห้วยชมพู หมู่ที่ ๘ ตำบลแม่แตง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ เกิดปีติศรัทธาเลื่อมใสและตั้งใจจะกลับมาบูรณปฏิสังขรณ์วิหารปฏิบัติธรรมของวัดที่สร้างโดยท่านพระครูวรเวทย์ วิสิฐ (หลวงปู่ครูบาธมฺมชยฺ ธมฺมชโย) ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๒๓ ซึ่งอยู่ในสภาพทรุดโทรม ขาดงบประมาณสำหรับบูรณะมาเป็นเวลานานหลังจากสำเร็จการศึกษาแล้ว จึงกลับมาทำการสำรวจสภาพของวิหารที่วัด อีกครั้ง เพื่อดำเนินการบูรณะให้สมบูรณ์ ใช้งานได้ดีดังเดิม ความประสงค์ที่สำคัญอีกประการหนึ่งที่ตั้งใจไว้คือ  การใช้ความ

รู้ที่ได้จากการศึกษามาปฏิบัติงานเจริญรอยตามเบื้อง

พระยุคลบาทในพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชฯ (รัชกาลที่ ๙) ด้านการทำนุบำรุงศิลปกรรมของชาติให้รุ่งเรือง และถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชฯ (รัชกาลที่ ๙) ร่วมกับพสกนิกร เพื่อแสดงความจงรักภักดีที่พระองค์ทรงปกครองแผ่นดินให้ร่มเย็นเป็นสุขตลอดพระชนมายุ